Çuvaldızı Ne Zaman Kendimize Batıracağız.

Son günlerde, sahte sosyal medya hesaplarından şehrin önde gelenlerine yapılan saldırıları hep beraberce izliyoruz.

Bu sahte hesap ve bu hesapları kullananlar ayrı bir konu. Ve bu meselenin ahlâkî olmadığı açık bir şekilde de malumdur.

Aslında bu bir ilk mi?

Geçmişe şöyle bir baktığımızda bu sürecin Numan Sezer Belediye Başkanlığı döneminde yavaştan yavaştan başladığını görüyoruz. Akabinde Recep Çatma ile sert ve yıpratıcı bir giriş yaptı. Daha sonra Ak Parti İlçe Başkanı Mustafa Lek ve yine Recep Çatma, Numan Sezer, Ahmet Yabacıoglu, Fehmi Yağlı, Duran Bıyık...vel hasıl kim siyaset sahnesinde kafasını kaldırmaya çalışıyorsa onun hakkında birileri sahte isimlerle iftira atarken birileri de siyasi kazanç uğruna atılan iftiraları yayıp alkış tuttular. Hafızalarımızı şöyle bir yoklarsak kimlerin alkış tuttuğunu, kimlerin bu işten nemalandığını görür hatırlarız. 

Ve şimdi, başka bir varyans ile bu süreç devam ediyor. Belediye Başkanı ve ekibi, İlce Başkanlığını bırakmasına rağmen Mustafa Lek, İl Genel Meclis üyeleri Fehmi Yağlı, Duran Bıyık ve seçimi kaybeden Recep Çatma yine sahte hesapların dillerinde.

Şu durumda bile iğneyi kendimize batıramıyoruz. San ki sahte hesap mağduru sadece bir kişi veya ekipmiş gibi yapılan haberler ve buradan devşirilen siyasi rant.  

Mağduriyet de bile aynı safta yer alınamıyor ise sorun bellidir.

Bu husus açıldığında Mustafa Lek ile bir görüşme yapmıştım. Mustafa Lek, bu durum ile ilgili Ali Sülük seçildikten kısa bir süre sonra Başkanı uyardığını, dikkatli, tedbirli ve birliktelik ile hareket edilmesi gerektiğini ifade etmiş ve Merhum Erdal İnönünün bir hikayesini anlatmış başkana. Erdal İnönü Başbakanlık görevinde iken Basın Müşavirini çağırtır. Der ki, bu gazetelerin bizim hakkımızda yazdıklarının neredeyse tamamı yalan der. Basın Müşaviri ise, efendim emir buyurun hepsini uyaralım deyince, şöyle bir tebessümde bulunur ve ekler, iyi de aynısını muhalefete de yapıyorlar o da hoşuma gidiyor der. Işte bu hikayeyi Mustafa Lek Ali Sülüğe anlatır. Aradan geçen zamana bakınca 93 yılından bu güne bu anlamda hiç bir şeyin değişmediğini üzülerek görüyoruz.

Ve biz İskilip kendi elimizle kaybetmeye mahkumuz...